Φωτογραφικές σκέψεις με αφορμή μια έκθεση

 Φωτογραφία Αθηνά Καρόκη

 της Αθηνάς Καρόκη

 

Κρατώντας σφιχτά στο ένα χέρι τον “πολύτιμο” φάκελο με τις φωτογραφίες, βάζει με το άλλο το κλειδί στην πόρτα του καταστήματος. Μπαίνει μέσα και κατευθύνεται στο μικρό γραφειάκι στο βάθος του μακρόστενου καταστήματος οπτικών. Το άνοιξε πριν λίγους μήνες. Δύσκολο το ωράριο, μόνο οι Κυριακές του μένουν για να φωτογραφίζει αλλά δεν παραπονιέται. Τα αγαπάει και τα δυο. Ανοίγει τον φάκελο και περιεργάζεται με θαυμαστή σχολαστικότητα την κάθε φωτογραφία. Τρια φιλμ κατάφερε να τραβήξει στην τελευταία εκδρομή που πήγε με τη γυναίκα του και τα παιδιά τους. Δεν είναι απόλυτα ευχαριστημένος. Έτσι γίνεται κάθε φορά. Εκ πρώτης είναι πολύ αυστηρός με τον εαυτό του. Στη συνέχεια όμως επιλέγει περισσότερες φωτογραφίες από όσες φανταζόταν αλλά και πάλι λίγες.

 

Σήμερα έχει διπλή χαρά. Έχει καλέσει έναν φίλο του φωτογράφο να του ζητήσει τη γνώμη του για το ποιες φωτογραφίες να διαλέξει για την έκθεση που θα κάνει για πρώτη φορά στον χώρο του καταστήματος του. "Οποία εξαιρετική ιδέα", αναφωνεί ο έτερος φωτογράφος.

 

Ίσως κάπως έτσι να έγιναν τα πράγματα και ο Ralph Eugen Meatyard να είναι ο πρώτος αμερικάνος φωτογράφος του μοντερνισμού που εν έτη 1967 στο Λέξινγκτον του Κεντάκυ έκανε μια διαρκή έκθεση φωτογραφίας όχι σε μουσείο ή γκαλερί αλλά στο κατάστημα οπτικών που εργαζόταν.

 

Είναι η εποχή (δεκαετία του 70) που ξεκινά στην Αμερική η δημιουργία εναλλακτικών χώρων έκθεσης. Οι καλλιτέχνες αναζητούν κάτι πέρα από το καθιερωμένο για να εκθέσουν τα έργα τους. Οι “λευκοί κύβοι” όπως αποκαλούν τις γκαλερί, στερούνται πρωτοτυπίας και ζεστασιάς και αντικαθίστανται από χώρους που προηγουμένως προϋπήρχαν ως εργοστάσια, καταστήματα, αποθήκες και άλλα. Η τάση των εναλλακτικών χώρων συνεχίζεται στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου κάνουν την εμφάνισή τους οι appartment - galleries. Εκθέσεις που πραγματοποιούνται σε σπίτια που κατοικούνται κανονικά και απλά διαθέτουν τον χώρο του σαλονιού τους σε καλλιτέχνες ώστε να εκθέσουν τα έργα τους έχοντας ως ωράριο λειτουργίας τις ώρες που είναι ο ιδιοκτήτης στο σπίτι.

Στα καθ΄ημάς, η αποδόμηση των παραδοσιακών χώρων τέχνης βρίσκεται ακόμα σε εφηβικό στάδιο. Οι οικονομικές δυσχέρειες και η ανάγκη των καλλιτεχνών για συσπείρωση ίσως οδηγήσει στην αλλαγή του τοπίου προσκαλώντας το κοινό, μυημένο ή μη , να παρακολουθήσει εκθέσεις σε χώρους που προηγουμένως δεν θα διανοούνταν καν. Όπως έγινε πριν από δυο χρόνια περίπου από μια κολεκτίβα καλλιτεχνών που έκθεσαν τα έργα τους σε διάφορα αθηναϊκά κουρεία. Μια καλώς εξεζητημένη πρωτοβουλία που οδηγεί το κοινό σε μια εκ νέου ανακάλυψη εστιών πολιτισμού.

Η εύρεση ρηξικέλευθης αισθητικής του εκθεσιακού χώρου υπήρξε η αφορμή και για τη δική μου φωτογραφική έκθεση που παρουσιάστηκε σε ένα μίνι μάρκετ, χώρο κατεξοχήν οικείο της καθημερινής ζωής αλλά έτη φωτός μακριά από την τέχνη. Το αποτέλεσμα δικαίωσε την επιλογή που έφερε στο χώρο του μίνι μάρκετ, εκτός από ψήγματα τέχνης, τη δυνατότητα στους πελάτες του να έρθουν κοντά στην τέχνη της φωτογραφίας καθώς και την ανάμνηση μιας βραδιάς υπό τους ήχους κλασσικής μουσικής ανάμεσα σε προϊόντα που ενώ γνωρίζεις καλά ποτέ προηγουμένως δεν σε έχουν γοητεύσει τόσο πολύ όπως εκείνη τη στιγμή που όλα μεταμορφώνονται στο όνομα της τέχνης..

 

Η έκθεση φωτογραφίας της Αθηνάς Καρόκη έχει παραταθεί εως 31 Δεκεμβρίου 2013

Ralph Eugene Meatyard

Δώδεκα καλλιτέχνες εκθέτουν σε κουρεία