 |
| Φωτογραφία Αθηνά Καρόκη |
Κυριακή βράδυ. Μουσικός περίπατος στο κέντρο της Αθήνας. Μια πρωτοβουλία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με αφορμή την επέτειο από το θάνατο της Μαρίας Κάλλας. Οι πλατείες της πόλης κατακλύζονται από κόσμο που παρακολουθεί τους μουσικούς να παρουσιάζουν τις περίφημες όπερες που μοναδικά είχε ερμηνεύσει η ίδια στο παρελθόν.
Βρίσκομαι ήδη στον προαύλιο χώρο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου εκεί που θα κορυφωθεί η εκδήλωση. Σύσσωμοι οι μονωδοί της λυρικής ερμηνεύουν με τα προσεγμένα, θεατρικά τους κοστούμια όπερες μεγάλων συνθετών συνοδευόμενοι από πολυμελή ορχήστρα. Η φωτογραφική μηχανή περασμένη στο λαιμό όπως σε όλες σχεδόν τις βόλτες μου. Ξεκινώ με έντονη επιθυμία να αποτυπώσω φωτογραφικά τους καλλιτέχνες, τον περιβάλλοντα χώρο και να αιχμαλωτίσω την ατμόσφαιρα. Οι συνθήκες δύσκολες. Χαμηλός φωτισμός και μεγάλη αντίθεση μεταξύ φωτισμένων και σκοτεινών σημείων αλλά η χαρά της δημιουργίας εξακολουθεί να είναι μεγάλη.
Ξαφνικά η φωτογραφική μου ορμή παύει. Δεν μπορώ να τραβήξω αυτό που βλέπω μπροστά μου. Δεν γίνεται να καταγραφεί. Η απόλαυση της φωτογραφικής εμπειρίας δίνει τη θέση της στην παρακολούθηση της όπερας. Αφήνομαι στις διαρκώς κινούμενες εικόνες που τροφοδοτούν στο μυαλό μου οι άριες. Λυρισμός, πομπώδης μουσική, ρομαντισμός, επικά στοιχεία. Στη συνέχεια προβληματισμός . Μα δεν τράβηξα σχεδόν τίποτα, μονολογούσα. Τι φωτογραφικό αποκόμισα από αυτή τη βόλτα, αναρωτιόμουν .
Πολλά περισσότερα από ό,τι φαντάζομαι είναι η απάντηση. Διότι η τέχνη της φωτογραφίας είναι παρακλάδι της τέχνης γενικότερα όπως και η όπερα, η κλασσική μουσική, το θέατρο, ο χορός, η γλυπτική, η ζωγραφική, η ποίηση, ο κινηματογράφος και πολλά ακόμα. Το ενδιαφέρον και η ενασχόληση με κάποιες από τις παραπάνω τέχνες ακόμα και αν δεν είναι εξειδικευμένο αποτελεί σκαλάκι για τη διεύρυνση της καλλιέργειάς μας καθώς και αναφορά στις καλλιτεχνικές μας αναζητήσεις. Ακολούθως η επαφή μαζί της αντανακλάται στο φωτογραφικό μας έργο και χτίζει την φωτογραφική μας προσωπικότητα χωρίς να έχουμε συνείδηση της διαδικασίας παρά μόνο γνώση για την ιδιαιτερότητα της αγαπημένης μας τέχνης.
Επιστρέφοντας σπίτι στριφογυρίζει στο μυαλό μου μία άρια από την Τόσκα, την όπερα του Πουτσίνι που με μεγάλη επιτυχία είχε ερμηνεύσει η Μαρία Κάλλας. "Εζησα για την τέχνη" είναι ο τίτλος της και με κάνει να αισθάνομαι αισιοδοξία για τα όμορφα πράγματα που γεμίζουν τη ζωή μου, κυρίαρχη θέση αυτών η φωτογραφία..
Vissi d’arte ( Puccini, Tosca)
Vissi d'arte, vissi d'amore,
non feci mai male ad anima viva!
Con man furtiva
quante miserie conobbi aiutai.
Sempre con fè sincera
la mia preghiera
ai santi tabernacoli salì.
Sempre con fè sincera
diedi fiori agli altar.
Nell'ora del dolore
perché, perché, Signore,
perché me ne rimuneri così?
Diedi gioielli della Madonna al manto,
e diedi il canto agli astri, al ciel,
che ne ridean più belli.
Nell'ora del dolore,
perché, perché, Signore,
ah, perché me ne rimuneri così?
Την Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2013 είναι τα εγκαίνια της 1ης Ατομικής Έκθεσης Φωτογραφίας της Αθηνάς Καρόκη. Καλή Επιτυχία !
Περισσότερα
Λίζη, ευχαριστώ πολύ τόσο για την ανάρτηση του κειμένου όσο και για τις παρατηρήσεις σου σε αυτό πριν την ανάρτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχάριστη έκπληξη η αναφορά σου στην έκθεση φωτογραφίας ..
Αθηνά χαίμομαι πολύ για την συνεργασία μας, τα κείμενα σου έχουν ουσιαστικό περιεχόμενο αποτελούν εξαιρετικές αφορμές για φωτογραφικές αναζητήσεις ! Είναι ένα στολίδι για το μπλόγκ μου! Σ'ευχαριστώ πολύ!
ΑπάντησηΔιαγραφή