Στην έκθεση φωτογραφιών του Ανδρέα Σχοινά συγκεντρώθηκαν φωτογραφίες κατοίκων της Σύρου, τις οποίες ο φωτογράφος τράβηξε στη διάρκεια επισκέψεών του στο νησί από το 1999 μέχρι το 2015, όταν συμμετείχε ως συνεργάτης του Πλάτωνα Ριβέλλη στα σεμινάρια του Φωτογραφικού Κύκλου στις αρχές κάθε Ιουλίου.
Οι φωτογραφίες του Ανδρέα Σχοινά
Ο Ανδρέας δίνει την εντύπωση ότι κινείται σε έναν ερμητικά δικό του κόσμο σαν να είναι απλός προσκεκλημένος στον κόσμο των υπολοίπων. Υιοθετεί με επιτυχία τις κοινωνικές συμπεριφορές του περίγυρου, αλλά τελικά υπακούει πάντοτε στον δικό του ηθικό και κοινωνικό κώδικα. Αυτό τον κάνει να φαίνεται μερικές φορές σαν να έρχεται από άλλη εποχή ή άλλο πλανήτη. Προσαρμόζεται πάντοτε και δεν αφομοιώνεται ποτέ.
Οι αντιφάσεις που τον χαρακτηρίζουν είναι άπειρες. Και πριν από όλα η εικόνα του. Όποιοι κάποιοι ήρωες κινούμενων σχεδίων ο Ανδρέας είναι εκτός ηλικίας. Μπορεί να νιώσει το ίδιο άνετα σε ένα νηπιαγωγείο και σε ένα γηροκομείο. Δεν ανήκει κατά βάθος πουθενά. Ούτε στη Νίκαια (του Πειραιά, όπως ο ίδιος προσδιορίζει), όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, ούτε στο Κολωνάκι, όπου από τριάντα χρόνια εργάζεται, ούτε στην αριστερά, κυρίαρχη παράταξη τής γειτονιάς του και μάλλον και των εκεί φίλων του, ούτε στη δεξιά, την οποία ψήφιζε η οικογένειά του. Σίγουρα πάντως ανήκει στον Ολυμπιακό, μεγάλο πάθος της ζωής του, τον οποίο όμως αποφεύγει να παρακολουθεί στα γήπεδα, από φόβο μήπως τον δει να χάνει. Και χωρίς καμιά αμφιβολία πάνω από όλα ο Ανδρέας Σχοινάς ανήκει στη φωτογραφία, χωρίς όμως να το διατυμπανίζει, ίσως γιατί γι’ αυτόν η φωτογραφία είναι κάτι τόσο σπουδαίο που δεν νιώθει νομιμοποιημένος να την επικαλείται.
Ο Ανδρέας έχει την ικανότητα και ευφυΐα -και αναφέρομαι σε φωτογραφικές αρετές- να υιοθετεί σε όλες τις φωτογραφίες του μια διακριτική φόρμα. Μια φόρμα που ουδέποτε παρεμβαίνει για να ταράξει το περιεχόμενο, αλλά που είναι πάντοτε παρούσα. Η πληθώρα των μικρογεγονότων που περιλαμβάνουν οι φωτογραφίες εξαφανίζεται κάτω από το κυρίαρχο φωτογραφικό γεγονός που γεννιέται από την παρέμβαση του κάδρου του. Και ο θεατής έχει πάντοτε την αίσθηση ότι καθοδηγείται από τον φωτογράφο στο καίριο σημείο που συνιστά αυτό το φωτογραφικό γεγονός. Εντούτοις, πρόκειται για μια αίσθηση απατηλή, διότι οι λεπτομέρειες που συνθέτουν τη φωτογραφία είναι συνεχώς παρούσες, αν και ουδέποτε κραυγάζουν. Έτσι, μια πολυσύνθετη φωτογραφία παρουσιάζεται πάντοτε ως μια πολύ απλή καταγραφή.
Ο Ανδρέας είναι πιστός στο ασπρόμαυρο. Ένα ασπρόμαυρο όμως το οποίο ουδέποτε γίνεται εικαστικό. Είναι περισσότερο θέμα χαρακτήρα παρά αισθητική επιλογή. Ο Ανδρέας δεν αγαπάει τον θόρυβο, τη βουή, την ακαταστασία, τις εντάσεις. Έτσι και το τύπωμα των φωτογραφιών του αποφεύγει κάθε υπερβολή στις αντιθέσεις. Δεν είναι ούτε υπερβολικά σκληρό, ούτε μαλακό. Ακόμα και το φλας που συχνά αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει δεν δημιουργεί τις συνηθισμένες έντονες σκιές του. Η φωτογραφία για τον Ανδρέα πρέπει να περιγράφει με τη μεγαλύτερη δυνατή διακριτικότητα και τη μέγιστη εφικτή πιστότητα, ώστε η έκπληξη και η συγκίνηση που στην καλύτερη περίπτωση θα προκαλέσει να μην οφείλονται σε φωτογραφικές ακροβασίες ή σε οφθαλμοφανείς παρεμβάσεις πάνω στο χαρτί, αλλά στην υπαινικτική διαμεσολάβηση του φωτογραφικού κάδρου.
Το γέλιο που συνήθως προκαλούν οι φωτογραφίες του Ανδρέα Σχοινά δεν είναι παρά η πόρτα εισόδου της φωτογραφίας. Μια πιο επίμονη θεώρησή τους αποκαλύπτει παράλληλα -αν και σε δεύτερο επίπεδο- πότε μια θλίψη, πότε μια συμπόνια, πότε μια ειρωνεία. Τα παιδιά των φωτογραφιών του Ανδρέα είναι πάντοτε μόνα. Τα ζευγάρια πάντοτε αγκαλιασμένα. Οι γέροι ουδέποτε αποκρουστικοί ή τραγικοί, αλλά μάλλον τρυφεροί. Οι καθωσπρέπει συχνά αχαλίνωτοι και οι φουκαράδες ή οι τρελοί απρόσμενα σοβαροί. Ο κόσμος του Ανδρέα είναι ο πιο συνηθισμένος κόσμος της σημερινής ελληνικής πραγματικότητας. Παπάδες, γλέντια και γάμοι, ποδόσφαιρο, λιτανείες και τελετές. Εντούτοις, έχουμε συνεχώς την εντύπωση ότι ο Ανδρέας βλέπει πράγματα που δεν υπάρχουν και παρουσιάζει γεγονότα που δεν συμβαίνουν. Το βλέμμα του όμως έχει μάθει να διαπερνά το προφανές και το κάδρο του να μεταμορφώνει το κοινότοπο. Ο φακός του είναι ένας θεατρικός προβολέας που απλώς επισημαίνει και υπογραμμίζει εκείνα που το βλέμμα του κοινού θεατή αδυνατεί πλέον να διακρίνει.
Ο Ανδρέας έχει ένα μεγάλο χάρισμα που δεν έχει σχέση με τη φωτογραφική του δεινότητα αλλά με την προσωπικότητά του. Δεν τρομάζει τους ανθρώπους με την παρουσία του. Και έτσι όλοι αφήνονται με εμπιστοσύνη και ηρεμία στον φακό του. Είτε είναι παιδιά, είτε γέροι, πλούσιοι ή φτωχοί, Έλληνες ή αλλοδαποί, ωραίοι, αδιάφοροι, ή άσχημοι. Στο βλέμμα του αναγνωρίζουν την ανοχή, την κατανόηση και την τρυφερότητα που ο ίδιος νιώθει για την ιδιορρυθμία ή και την τρέλα τους.
Και όπως πάντα ο Ανδρέας δεν έχει άλλον τρόπο να δείξει τον ενδιαφέρον του, τη ζεστασιά του και το χιούμορ του απέναντι σε όλους αυτούς, παρά μόνο με τη φωτογραφία, την οποία τόσο αγαπάει και στην οποία, είτε το ξέρει είτε όχι, ανήκει ολοκληρωτικά.
Πλάτων Ριβέλλης
Βιογραφικό
Ο Ανδρέας Σχοινάς γεννήθηκε το 1950 στη Νίκαια του Πειραιά. Σπούδασε αρχιτεκτονικό σχέδιο και εργάστηκε επί δεκαετία σε τεχνικό γραφείο. Το 1987 παρακολούθησε το σεμινάριο φωτογραφίας του Πλάτωνα Ριβέλλη και άρχισε να εργάζεται αρχικά στο φωτογραφικό κατάστημα Φωτοχώρος και στη συνέχεια στο σωματείο Φωτογραφικός Κύκλος, του οποίου υπήρξε ιδρυτικό μέλος, και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου από την ίδρυσή του το 1988 έως και σήμερα. Μέχρι και το 2006 ήταν υπεύθυνος σκοτεινού θαλάμου στον Φωτογραφικό Κύκλο και δίδασκε την πρακτική των εμφανίσεων και εκτυπώσεων στα μέλη και στους μαθητές των σεμιναρίων. Από το 1995 ξεκίνησε τη φωτογράφιση γάμων και βαφτίσεων, τομέας με τον οποίο ασχολείται ακόμα και στον οποίο διακρίνεται ιδιαίτερα. Ο Ανδρέας Σχοινάς έχει λάβει μέρος στις πολυάριθμες ομαδικές εκθέσεις του Φωτογραφικού Κύκλου και έχει πραγματοποιήσει δύο ατομικές εκθέσεις στον Φωτοχώρο στην Αθήνα, δύο στο Γαλλικό Ινστιτούτο στη Θεσσαλονίκη, μία ατομική έκθεση στο Πολιτιστικό Στέκι Διάβαση και μία στη σχολή Ελληνογερμανική Αγωγή. Φωτογραφίες του περιλαμβάνονται στα ομαδικά λευκώματα του Φωτογραφικού Κύκλου και σε τρεις μονογραφίες του Γειτονιά, Ημέρα γάμου (εκδόσεις Φωτοχώρος) και Το γιαπί (έκδοση της Ελληνογερμανικής Αγωγής).Εγκαίνια Έκθεσης : Σάββατο 26 Μαρτίου 2016, 19:30
Διάρκεια Έκθεσης : 26 Μαρτίου εως 31 Απριλίου 2016
Πιάτσα Άνω Σύρου
Ώρες λειτουργίας : καθημερινά 10:00- 13:00, Σάββατο 18:00 -20:30, Κυριακή 11:00-13:00
Ανδρέας Σχοινάς
Email 44andreas@gmail.com / τηλ. 6974-958981
 |
| Φωτογραφίες: Ανδρέας Σχοινάς
Δείτε εδώ όλες τις φωτογραφίες της έκθεσης
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου